ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ

Ματσάρα απ’ αυτές που παρακαλάς να μην τελειώσουν. Απ’ αυτές που δεν χορταίνεις να παρακολουθείς, που λες «να ‘χα κι άλλα μάτια…»

Στο Στάδιο της Γενεύης βρέθηκαν αντιμέτωπες οι δύο μεγαλύτερες εθνικές ομάδες του κόσμου, η 5άστερη Βραζιλία και η 4άστερη Ιταλία. Το ντέρμπυ του κόσμου, το ντέρμπυ των 9 Μουντιάλ.

Η Squadra Azzurra παρατάχθηκε από τον Prandelli με τον Buffon στο τέρμα, τους  Bonucci και Βarzagli στο κέντρο της άμυνας, δεξιά τον Maggio και αριστερό μπακ τον – νέο - De Sciglio, μπροστά από την άμυνα τον Pirlo, στα χαφ τους Montolivo, De Rossi και Giaccherini και στην επίθεση το δίδυμο των Balotelli και Osvaldo.

Ο αγώνας ξεκίνησε με την Ιταλία στο προσκήνιο, ο Giaccherini έχασε μεγάλη ευκαιρία μόλις στο 1^ο λεπτό (τετ-α-τετ από αριστερά με τον Julio Cesar, ο Balotelli ειχε ένα φοβερό πλασέ μόλις άουτ από το αριστερό δοκάρι στο 12^ο λεπτό και η κυριαρχία της Ιταλίας συνεχίστηκε σε όλο σχεδόν το ημίχρονο, με κύριο χαρακτηριστικό τις ωραίες αλληλοκαλύψεις, το συνεχές τρέξιμο και τις φαρμακερές κάθετες μπαλιές που έβγαζαν πολλές φορές τον Osvaldo και τον Balotelli μόνους στην άμυνα των Βραζιλιάνων!

Κόντρα όμως στην ροή του αγώνα η Βραζιλία σημείωσε από το πουθενά 2 γκολ, στο 33’ με τον Fred και 9’ λεπτά αργότερα με τον Oscar. Και στα δύο αυτά γκολ υπήρξε στιγμιαία αδράνεια του νέου και άπειρου De Sciglio, του αμυντικού της Milan.

Κάπως έτσι έκλεισε το ημίχρονο, με τους Ιταλούς να βρίσκονται πίσω 0-2, σε έναν ματς που το αντίστροφο αποτέλεσμα θα φαινόταν απόλυτα φυσιολογικό.

Στο Β’ ημίχρονο, ο Prandelli άλλαξε το σύστημα σε 4-3-3 και η Squadra Azzurra ισοφάρισε γρήγορα με δύο γκολ σε τρία λεπτά (De Rossi στο 54’ με υπέροχο πλασεδάκι στην κίνηση από κόρνερ και Balotelli στο  57’ με Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Ο πλασέ έξω από την περιοχή που άφησε άγαλμα τον Julio Cesar.

Το παιχνίδι είχε ισορροπήσει, κυρίως ψυχολογικά, διότι σε επίπεδο κατοχής μπάλας, ευκαιριών και επιθέσεων, η Ιταλία δεν σταμάτησε να κυριαρχεί. Τα λάθη στην άμυνα διορθώθηκαν, οι ευκαιρίες μπροστά διαδέχονταν η μια την άλλη (με τους El Shaarawy,Gilardino και Diamanti οι οποίοι είχαν εισέλθει στο Β’) και γενικά η Squadra Azzurra κυριαρχούσε σ’ όλο το γήπεδο. Οι ταλαίπωροι με τις κίτρινες φανέλες ίδρωναν να σταματήσουν τους καταιγιστικούς Ιταλούς και μόνο από τύχη το σκορ δεν έγραψε πολλά!

Το σφύριγμα της λήξης βρήκε τις δύο ομάδες ισόπαλες, όμως γι’ αυτούς που είδαν το ματς, η Ιταλία είναι αυτή που αδικείται από το 2-2.

Με εξαίρεση την αστάθεια στην άμυνα (ιδιαίτερα στο αριστερό άκρο) στο Α’ ημίχρονο η ομάδα έδειξε πολύ ενθαρρυντικά δείγματα, είχε συντονισμό μεταξύ των γραμμών, αλληλοκάλυψη, διαρκή κίνηση, φοβερές κάθετες μπαλιές, σουτ από κάθε σημείο και… έναν Super-Mario από άλλον πλανήτη.

Είμαστε σε καλό δρόμο…

FORZA AZZURRI!