Προκριματικός Ομιλος Μουντιάλ 2018: Ξεκίνημα με νίκη!

 

Η περιπέτεια του Μουντιάλ 2018 ξεκίνησε. Χθες, 5/9/2016 η Ιταλία έδωσε τον πρώτο αγώνα της στον προκριματικό όμιλο, αντιμετωπίζοντας το Ισραήλ εκτός έδρας.

Ο νέος εκλέκτορας Giampiero Ventura παρέταξε μια ενδεκάδα με αρκετές αλλαγές στα πρόσωπα, όχι όμως και στη γνωστή διάταξη 3-5-2.

Κάτω από τα γκολπόστ δέσποζε ξανά η εμβληματική μορφή του αρχηγού Gianluigi Buffon.

Στην άμυνα, ακλόνητο περέμεινε το τρίο της Γιουβέντους: Bonucci στο κέντρο και Barzagli με Chiellini στα άκρα.

Στη μεσαία γραμμή έλειπε ο τραυματίας DeRossi, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Bonaventura. Σημαντική ήταν η επανεμφάνιση του Verratti στο κέντρο. Τέλος, τη μεσαία γραμμή συμπλήρωναν οι Parolo, Candreva και Antonelli (νέα προσθήκη).

Στην επίθεση το δίδυμο Eder – Pellé έκανε ξανά την εμφάνισή του.

Ο αγώνας με τους Ισραηλινούς ξεκίνησε σε ψηλό τέμπο. Η Ιταλία ευτύχησε να προηγηθεί μόλις στο 14’, ύστερα από έξοχη ενέργεια των Verratti και Antonelli από αριστερά και κοντινό πλασέ του Pellé. Το σκορ διπλασιάστηκε λίγο αργότερα, ύστερα από εύστοχο χτύπημα πέναλτυ που κέρδισε η Squadra Azzurra, από καταφανέστατη ανατροπή του Bonaventura. Πέναλτυ που χτύπησε εύστοχα ο Candreva: 0-2!

Το Ισραήλ αντεπιτέθηκε και κατάφερε να μειώσει δύο λεπτά πριν τη λήξη τπου ημιχρόνου.

Το 2^ο μέρος ξεκίνησε και ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια ένα ill tempered παιχνίδι. Ο Verratii που όργωνε το γήπεδο και κυριαρχούσε στο κέντρο, έφαγε τις «κλωτσιές της ζωής του», δεδομένου ότι οι Ισραηλινοί μόνο με σκληρά φάουλ μπορούσαν να τον σταματήσουν…

Και επιπλέον, ήρθε μια πέρα για πέρα άδικη αποβολή του Cheillini από τον ανεκδιήγητο Ρώσο διαιτητή, σε μια φάση που ο Ιταλός μπακ δεν έκανε απολύτως καμία παράβαση! Η Squadra Azzurra είχε να διαχειριστεί τη διατήρηση του 2-1 με πείχτη λιγότερο, σε μια κολασμένη ατμόσφαιρα και με τους ποδοσφαιριστές του Ισραήλ που όσο περνούσε η ώρα γίνονταν όλο και πιο σκληροί στα χτυπήματά τους…

Όμως το Ιταλικό μυαλό έκανε πάλι το θαύμα του! Η Ιταλική μηχανή δούλεψε στην εντέλεια! Ο Ventura προσπάθησε να καλυψει το κενό του Chiellini με εσωτερική αναδιάταξη, φέροντας πίσω τον Antonelli και μετά από λίγο έβαλε στο ματς τον αριστερό μπακ Ogbonna. Το παιχνίδι ισορρόπησε, η Ιταλική άμυνα «κρατούσε» και σε μια φαρμακερή αντεπίθεση ο Immobile (που είχε μπει ως αλλαγή του Eder) «σκότωσε» τον Ισραηλινό τερματοφύλακα με ένα σουτ – ξυράφι από δύσκολη γωνία: 1-3 και …ΤΕΛΟΣ!

Με τον γνωστό πια τρόπο, με ιδρώτα και αίμα – η Ιταλία ξεπέρασε το πρώτο εμπόδιο στον προκριματικό όμιλο και ξεκίνησε τον καλπασμό της για τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας! Σημαντικό όμως είναι και το γεγονός ότι η Squadra Azzurra διατηρήθηκε αήττητη σε προκριματική φάση Μουντιάλ για 10 ολόκληρα χρόνια!

Επόμενος αγώνας στις 6 Οκτωβρίου εντός έδρας με την Ισπανία! Χεχεχε

 

FORZA ITALIA!

ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Μουντιάλ 1982 - Η ΙΤΑΛΙΑ Παγκόσμια Πρωταθλήτρια για 3η φορά!

Η Ισπανική περιπέτεια της Ιταλίας στο παγκόσμιο Κύπελλο 1982 ξεκίνησε στο Βίγκο. Η Εθνική, με προπονητή τον Enzo Bearzot, συναντά δυσκολίες σ’ έναν φαινομενικά βατό όμιλο, με την Πολωνία, το Περού και το Καμερούν. Η πρόκριση στην επόμενη φάση ήρθε με πολύ κόπο και με τρεις ισοπαλίες, κρίθηκε δε στη διαφορά τερμάτων σε βάρος του αήττητου Καμερούν.

Το κλίμα δεν είναι καλό στο Ιταλικό στρατόπεδο. Οι σχέσεις με τους δημοσιογράφους είναι δύσκολες, λόγω της υπερβολικής κριτικής που ασκούν στην ομάδα. Ετσι, η Ομοσπονδία προβαίνει σε μια άνευ προηγουμένου απόφαση: επιβάλλει ένα "μπλακάουτ" ειδήσεων!

Από το κρύο του Βίγκο στην καυτή ζέστη της Βαρκελώνης: Η Ιταλία στον επόμενο γύρο (με το τότε σύστημα διεξαγωγής υπήρχαν ξανά όμιλοι) καλείται να αντιμετωπίσει τους Αργεντινούς, τους εν ενεργεία πρωταθλητές κόσμου και τους Βραζιλιάνους, οι οποίοι έχουν παρατάξει την καλύτερη ίσως ομάδα τους και είναι το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου. Ο αγώνας εναντίον της Αργεντινής σηματοδοτεί την έναρξη της γαλάζιας αναγέννησης. Η ομάδα του Ντανιέλ Πασαρέλα μπλοκάρεται από τον πανέξυπνο Bearzot και τα αγόρια του: ο Gentile σταματά τον Μαραντόνα, οι Tardelli και Cabrini παραβιάζουν την εστία του Φιγιόλ. Η Αλμπισελέστε πέφτει στα γόνατα!

Επόμενη στη σειρά των προκλήσεων είναι η Βραζιλία. Χάρη στην ευνοϊκή διαφορά τερμάτων, οι Καριόκας μπορούν να προκριθούν με δύο από τα τρία αποτελέσματα. Στο στάδιο Σαρρία στη Βαρκελώνη, η Ιταλία ξεκινά επιθετικά. Στο 5‘ ο Conti σερβίρει στον Cabrini που περνά την μπάλα μέσα στην περιοχή για τον Rossi, ο οποίος νικά τον Πέρες και ανοίγει το σκορ για την Squadra Azzurra. O Σόκρατες ισοφάρισε επτά λεπτά αργότερα. Οι Ιταλοί όμως δεν χάνουν το κουράγιο τους και στο 25’ ανακτούν και πάλι το προβάδισμα, πάλι με τον Paolo Rossi!

Ο αγώνας κυλά με μεγάλη ένταση, η Βραζιλία πιέζει για ένα τέρμα και περίπου είκοσι λεπτά πριν από το τέλος, ο Φαλκάο, σε μια κίνηση απελπισίας, ισοφαρίζει ξανά. Το τέλος για τους Azzurri φαντάζει αναπόφευκτο... Όμως ο απίθανος "Pablito", ο Paolo  Rossi δεν έχει πει την τελευταία του λέξη!  Νικά για τρίτη φορά την άμυνα της Σελεσάο και γράφει το 3-2 για τους Azzurri, με χατ-τρικ!

Ακόμα ένα γκολ, από τον Antognoni, ακυρώνεται χωρίς ουδείς να καταλάβει το λόγο! Το παιχνίδι εξακολουθεί να είναι «ανοιχτό». Στα ελάχιστα λεπτά που απομένουν οι Βραζιλιάνοι επιτίθενται απελπισμένα, σε μια προσπάθεια να ισοφαρίσουν εκ νέου… Όμως ο Zoff είναι εκεί για να σώσει στο τελευταίο λεπτό πάνω στη γραμμή!

Ηταν μια απίστευτη νίκη, μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ νίκη, μια νίκη που ΜΟΝΟ η Ιταλία μπορούσε να κατακτήσει, απέναντι σ’ ΕΚΕΙΝΗ τη Βραζιλία. Ο κόσμος όλος έκπληκτος παρακολούθησε μια παράσταση υψηλού επιπέδου από την «ορχήστρα» των Azzurri, μια ποδοσφαιρική μαγεία, μια κατάθεση ΨΥΧΗΣ από μια παθιασμένη Ιταλία και από έναν ασταμάτητο Rossi, ο οποίος εξελισσόταν στο υπέρλαμπρο αστέρι εκείνου του Μουντιάλ. Ηταν μια από τις πιο ηρωικές, τις πιο παλληκαρήσιες, τις πιο αξιέπαινες νίκες της Squadra Azzurra στην γεμάτη θριάμβους Ιστορία της!

Στον ημιτελικό σειρά έχουν οι Πολωνοί του Λάτο. Αξιόμαχο συγκρότημα, από τις καλύτερες ομάδες της εποχής εκείνης, όμως απέναντι στους αφηνιασμένους πλέον Ιταλούς δεν έχουν καμία τύχη. Με δύο ακόμα εκπληκτικά γκολ του Rossi οι Azzurri πετούν για τον τελικό!

Στον τελικό θα τεθούν αντιμέτωποι με την Δυτική Γερμανία, η οποία είχε αποκλείσει τη Γαλλία του Πλατινί στον άλλο ημιτελικό, στη διαδικασία των πέναλτυ.

Κυριακή 11 Ιουλίου, στο Στάδιο Σαντιάγκο Μπερναμπέου της Μαδρίτης, όλος ο πλανήτης γίνεται μάρτυρας μιας ακόμα εκπληκτικής παράστασης και ενός θριάμβου της Squadra Azzurra. Παρών στις κερκίδες ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας και σύμβολο της Δημοκρατίας για τους Ιταλούς, Sandro Pertini (ο «Παρτιζάνος Πρόεδρος» που αναφέρεται και στο γνωστό τραγούδι του Toto Cutugno).

Το πρώτο ημίχρονο του αγώνα κυλά χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις, εκτός από ένα χαμένο πέναλτυ του Cabrini.

Στο δεύτερο ημίχρονο η Ιταλία είναι ασταμάτητη! Υστερα από ένα από τα πολλά φάουλ που έκαναν οι Γερμανοί πάνω στον Oriali, έρχεται η «τιμωρία»: σέντρα στην περιοχή, ο Rossi πετάγεται μέσα από ένα πλήθος αμυντικών και στέλνει με κεφαλιά τη μπάλα στα δίχτυα! Ένα υπέροχο γκολ!

Λίγα λεπτά αργότερα έρχεται η σειρά του Tardelli, ο οποίος με ένα διαγώνιο σουτ έξω από την περιοχή περνά τη μπάλα από τον Σουμάχερ: 2-0 και ακολουθεί ο ξέφρενος πανηγυρισμός με την «κραυγή» που απελευθέρωσε έναν ολόκληρο λαό από το άγχος! Μια κραυγή, Η ΚΡΑΥΓΗ, που μέχρι σήμερα παραμένει αξεπέραστο highlight στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο!

Με μια επική κούρσα από τα δεξιά ο Conti βγάζει στον Altobelli ο οποίος καρφώνει για 3^η φορά τη μπάλα στα δίχτυα των δύστυχων Γερμανών: 3-0 και ο θρίαμβος ολοκληρώνεται. Μια ομάδα, ένας λαός, ένας πλανήτης παραληρεί!

Το μόνο που θα καταφέρουν οι Γερμανοί είναι να πετύχουν το γκολ της τιμής με τον Μπράιτνερ.

Με το σφύριγμα της λήξης από τον διαιτητή Κοέλιο επικρατεί ντελίριο: Η Ιταλία είναι για τρίτη φορά Παγκόσμια Πρωταθλήτρια! Το 3^ο αστέρι προστίθεται στην ένδοξη Maglia Azzurra, μετά από 44 ολόκληρα χρόνια!

Είναι μια ανεπανάληπτη επιτυχία, ένας τίτλος που κατακτήθηκε με κόπο, ιδρώτα και αίμα, πανάξια και περήφανα! Είναι ένας θρίαμβος μιας Ομάδας, ενός Προπονητή κι ενός ολόκληρου Εθνους!

FORZA ITALIA!

ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: ΙΤΑΛΙΑ – Νιγηρία 2-1, Παγκόσμιο Κύπελλο 1994

Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να υποστηρίζει κάποιος την Εθνική Ιταλίας. Καθένας έχει και μια προσωπική αντίληψη και άποψη. Όμως σ’ αυτό στο οποίο συμφωνούν ΟΛΟΙ, φίλοι κι εχθροί, είναι ότι η ΙΤΑΛΙΑ έχει επιδείξει διαχρονικά ένα ιδιαίτερο γνώρισμα, που την κάνει να ξεχωρίζει: την ΨΥΧΗ.

Πάντα οι παίκτες της Ιταλίας, παρά τις όποιες αντιξοότητες, κατέθεταν ΨΥΧΗ στο γήπεδο, επεδείκνυαν ΠΑΘΟΣ και αστείρευτες δυνάμεις, εκεί που κάποιοι τους είχαν ξεγραμμένους.

Αυτή η ξεχωριστή σχέση με την «φανέλα», αυτή η προσήλωση σ’ αυτό που εκφράζει η Maglia Azzurra, αυτό το πάθος με το οποίο μάχονται, κάνει τους Ιταλούς ποδοσφαιριστές να γράφουν σελίδες θριάμβων. Θριάμβους που έχουν επιτευχθεί με αίμα και ιδρώτα, απέναντι σε θεούς και δαίμονες, χωρίς την παραμικρή εύνοια από τον οποιονδήποτε. Μόνο και μόνο επειδή το άξιζαν!

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς? Την ηρωική νίκη με τους Γερμανούς στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970? Την επική νίκη απέναντι στην καλύτερη Βραζιλία όλων των εποχών το 1982? Την Ε-Κ-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Η πρόκριση σε βάρος των Ολλανδών στο EURO 2000?

Υπάρχει όμως και μια στιγμή μέσα σ’ αυτό το ατελείωτο ταξίδι στο χρόνο, που ξεχωρίζει, που κάνει όλους τους φίλους της Ιταλίας να νιώθουν περήφανοι, που κάνει όσους το έζησαν να νιώθουν ευλογημένοι που γράφτηκε μπροστά στα μάτια τους η ΙΣΤΟΡΙΑ!

Μιλάμε για την ηρωική, την ανεπανάληπτη πρόκριση στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες, απέναντι στην Νιγηρία.

Εχοντας περάσει με νύχια και με δόντια τον όμιλο, με μία νίκη, μια ισοπαλία και μια ήττα, ως "καλύτερη τρίτη" από τους ομίλους, η Squadra Azzurra βρέθηκε αντιμέτωπη, στον 1^ο νοκ άουτ αγώνα, με την Νιγηρία, την πιο φορμαρισμένη ίσως ομάδα του τουρνουά. Με πλήθος γνωστών αστέρων παγκόσμιας κλάσης, όπως οι Αμουνίκε, Γιεκινί, Ολίσε, Φίνιντι, Νουάνου, Οκότσα, Ολσεν κ.ά.

Από την άλλη, η Ιταλία χτυπημένη από την ατυχία, καθώς είχε δει τον βασικό της τερματοφύλακα Gianluca Pagliuca να αποβάλλεται στον αγώνα του ομίλου με τη Νορβηγία και να απουσιάζει από τους δύο επόμενους αγώνες, τον αρχηγό της και βασικό σέντερ μπακ Franco Baresi να τραυματίζεται στον ίδιο αγώνα και να μένει εκτός για απροσδιόριστο διάστημα (σημ. Ο Baresi επανήθε, αν και όχι 100% έτοιμος, στον τελικό με τη Βραζιλία).

Στις 5 Ιουλίου, στη Βοστώνη, στο στάδιο Φόξμπορο, η Squadra Azzurra αντιμετώπισε τη Νιγηρία.

Ο αγώνας ήταν δυνατός, με σκληρές μονομαχίες, πολλές φορές στα όρια του αντιαθλητικού παιγνιδιού…

Από ένα λάθος της άμυνας, στο 26^ο λεπτό, η Νιγηρία ανοίγει το σκορ. Το 1^ο ημίχρονο έληξε με 0-1.

Στο 2^ο ημίχρονο η Ιταλία συνέχισε να αγωνίζεται με πάθος και να αντιστέκεται στις επιθέσεις των Νιγηριανών. Στο 63’ μπαίνει στο ματς ο Gianfranco Zola και στο 69’ ανατρέπεται καθαρά μέσα στην περιοχή των Αφρικανών. Όμως ο Μεξικάνος διαιτητής Κάρτερ δεν έδειξε την καταφανέστατη παράβαση!

Τέσσερα λεπτά αργότερα, σε μια έξυπνη τοποθέτηση του Zola στην διεκδίκηση της μπάλας, χωρίς καν να ακουμπήσει τον παίκτη της Νιγηρίας, ο διαιτητής έδειξε κόκκινη κάρτα στον Ιταλό επιθετικό!!! Η Ιταλία έμεινε με 10 παίκτες για τα υπόλοιπα λεπτά, ενώ είχε ήδη να ανέβει έναν Γολγοθά και τα λεπτά κυλούσαν ασταμάτητα και βασανιστικά προς τη λήξη του αγώνα…

Ο αποκλεισμός έμοιαζε αναπόφευκτος. Το άδοξο τέλος πλησίαζε αργά και σταθερά, για μια Ιταλία με αρκετό ταλέντο, αλλά που εξ αιτίας της μεγάλης ατυχίας δεν είχε καταφέρει ακόμα να το επιδείξει στο γήπεδο…

Και τότε ήρθε ΕΚΕΙΝΟΣ…

Στο 88’, δύο μόλις λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα, η μπάλα έφτασε στα πόδια του Roberto Baggio, μεταξύ του σημείου του πέναλτυ και του ημικύκλιου της μεγάλης περιοχής της Νιγηρίας. Ο Baggio, με απίθανο πλασέ σε «πρώτο χρόνο», πέρασε τη μπάλα ανάμεσα από τα πόδια των αμυντικών και την έστειλε γλυκά στην δεξιά γωνία της εστίας του Ρουφάι! Απιαστο!

Το θαύμα, το οποίο όλοι οι φίλοι της Ιταλίας περίμεναν, είχε γίνει! Εκεί, μπροστά στα μάτια μας, σε πραγματικό χρόνο!

1-1. Ντελίριο! Εκσταση! Παράταση ζωής…

Στην παράταση και με την ψυχολογία στα ύψη, παρά την εμφανή κούραση και την αφόρητη μεσημεριανή ζέστη, τα λιοντάρια του Arrigo Sacchi έδωσαν όλα τα αποθέματα ψυχής που διέθεταν. Τώρα πλέον, η πλάστιγγα είχε γείρει…

Αυτό που έμοιαζε πλέον δεδομένο, ήρθε στο 12’ του 1^ου ημιχρόνου της παράτασης. Στην δεξιά γωνία της περιοχής των Νιγηριανών, ο Antonio Benarrivo αφήνει την μπάλα στον Roberto Baggio και εφορμά προς το τέρμα. Ο “Divin Codino” (η «θεϊκή αλογουρά», όπως ήταν το προσωνύμιο του Baggio) του στέλνει την μπάλα με μια καταπληκτική λόμπα, πάνω από τον αμυντικό της Νιγηρίας και τον βγάζει μόνο του απέναντι στον Ρουφάι. Ο αμυντικός δεν έχει άλλη επιλογή από το να τον ανατρέψει. Πέναλτυ. Καταφανέστατο. Που όσο κι αν ήθελε, ο μεξικάνος ρέφερι δεν μπορούσε να μην καταλογίσει.

Και ο Benarrivo μεταφέρεται τραυματισμένος με φορείο εκτός αγωνιστικού χώρου!

Εκτελεστής του πέναλτυ: ποιός άλλος? Ο Roberto Baggio! Στέλνει τον τερματοφύλακα δεξιά και την μπάλα στην αριστερή γωνία του τέρματος!

2-1. Η πρόκριση τώρα ήταν στα χέρια μας… Και οι Azzurri έκανα αυτό που ήξεραν και ξέρουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο… Διαχειρίστηκαν το προβάδισμα με τον πιο έξυπνο και κατάλληλο τρόπο, ώσπου το τέλος της παράτασης τους βρήκε θριαμβευτές.

Το μεγαλύτερο ίσως εμπόδιο είχε ξεπεραστεί! Ο δρόμος για τον τελικό ήταν πλέον ορθάνοιχτος.

Απέναντι σ’ αυτή την Ιταλία, κανένας δεν φάνταζε ικανός να κόψει τον δρόμο προς τη δόξα!

Ηταν μια αγχωτική, μια ψυχοβγαλτική πρόκριση. Μια πρόκριση που μέχρι να έρθει σου έχει «κόψει χρόνια απ’ τη ζωή σου», που έχεις υποφέρει για να την κατακτήσεις… Όμως η ηδονή της τελικής επικράτησης, απέναντι σε αντιπάλους παίκτες και διαιτητές, απέναντι στην ατυχία και στις καιρικές συνθήκες, απέναντι στο ανελέητο χρονόμετρο και στην κούραση, αυτή η ΗΔΟΝΗ δεν συγκρίνεται με τίποτε άλλο!

Ηταν μια δίκαιη, πέρα ως πέρα, πρόκριση!

Ηταν μια νίκη «σήμα κατατεθέν» της Ιταλικής Ψυχής, του πάθους και της προσπάθειας μέχρι την τελική επικράτηση, στοιχεία που διακρίνουν τους Azzurri διαχρονικά.

Γι’ αυτό – και για πολλούς άλλους λόγους – να μην ξεγράφετε ΠΟΤΕ την Ιταλία! ΠΟΤΕ! Την ΙΤΑΛΙΑ!

FORZA AZZURRI!

Οι ήρωες του Φοξμπορο: Marcchegiani, Mussi, Benarrivo, Albertini, Maldini, Costacurta, Berti (46’ D. Baggio), Donadoni, Masaro, Baggio, Signori (63’ Zola)  

Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Το EURO 2016 για τους φίλους της Ιταλίας αποτελεί πλέον παρελθόν.
Η όμορφη περιπέτεια των Azzurri στα γήπεδα της Γαλλίας τελείωσε, μετά τον άδικο αποκλεισμό στα πέναλτυ από τους Γερμανούς, επιβεβαιώνοντας ακόμα μια φορά πως η Squadra Azzurra είναι μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ομάδα, ένα ανυπέρβλητο ποδοσφαιρικό μέγεθος, μια ΜΕΓΑΛΗ Ποδοσφαιρική Σχολή. Ισως η μεγαλύτερη στον κόσμο!
Μια Ομάδα που ακόμα και στις - θεωρητικά - άσχημες περιόδους της, αποτελεί φόβητρο για όλους! Ακόμα και για τους - προσωρινούς - κατόχους του Παγκόσμιου Τίτλου.

Ομως η ζωή συνεχίζεται... το όμορφο ταξίδι της Ιταλίας ποτέ δεν σταματά.
Επόμενη πρόκληση το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας το 2018.
Τα προκριματικά της Ευρωπαϊκής Ζώνης αρχίζουν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Ολοι θα έχετε δει και έχετε διαβάσει τα πάντα σχετικά με τον άτυχο προημιτελικό. Εμείς δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι περισσότερο.
Μόνο να αποχαιρετίσουμε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με μια συγκλονιστική εικόνα :

Τελευταία μας φράση γι' αυτό το EURO και προτροπή για το μέλλον:
Τιμήστε όλοι τα δάκρυα του μεγάλου αυτού παίκτη, του Andrea Barzagli, τιμήστε την ένδοξη "Maglia Azzurra", σηκώστε την Bandiera Tricolore ψηλά και κάντε περήφανους όλους όσους αγαπούν την Εθνική Ιταλίας.

Οπως είχε πει και ο τέως τεχνικός Prandelli "οι μεγάλες ομάδες φαίνονται στα δύσκολα", έτσι η Ιταλία είναι φτιαγμένη από "μέταλλο" που αντέχει στις δυσκολίες. Και το "μέταλλο" αυτό λέγεται ΨΥΧΗ!
Οι επιτυχίες, οι θρίαμβοι, τα κύπελλα είναι σίγουρο ότι θα ξαναέρθουν για τους Azzurri. Διότι αυτή η Ομάδα είναι "καταδικασμένη" να πρωταγωνιστεί. ΠΑΝΤΑ.

Η δοξασμένη "Γαλάζια Φανέλα", που την τίμησαν τόσοι και τόσοι τεράστιοι παίκτες, θα κυριαρχήσει ξανά. Γιατί αυτή είναι η μοίρα της!

ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ!
ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ!
FORZA AZZURRI SEMPRE!

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ… - ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ

Την επόμενη ημέρα από τον οδυνηρό αποκλεισμό από τους Γερμανούς στη διαδικασία των πέναλτυ, μπορεί κανείς να διακρίνει την διάχυτη αίσθηση της απογοήτευσης στο Ιταλικό «στρατόπεδο», για το ότι η Squadra Azzurra έφτασε ένα βήμα πριν τον ημιτελικό. Παράλληλα όμως με την απογοήτευση είναι εμφανής η περηφάνια που νιώθουν όλοι, αφού η Ιταλία κοίταξε στα μάτια τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές Γερμανούς και έχασε την πρόκριση στις λεπτομέρειες. Το EURO 2016 ήταν μια συναισθηματική περιπέτεια για τον Antonio Conte, η οποία ξεκίνησε στις 9 Σεπτεμβρίου 2014. Η Ιταλία του Conte προκρίθηκε στην τελική φάση μένοντας αήττητη στο προκριματικό γκρουπ, με 7 νίκες και 3 ισοπαλίες! Στην Γαλλία, οι Azzurri κατόρθωσαν να τερματίσουν πρώτοι σε έναν σκληρό Ομιλο (Βέλγιο, Σουηδία, Ιρλανδία), όταν πολλοί ήταν αυτοί που μιλούσαν ακόμα και για αποκλεισμό… Στη συνέχεια ήρθε η εκπληκτική εμφάνιση με τους Κατόχους του Ευρωπαϊκού Τίτλου ισπανούς και η εμφατική νίκη με 2-0, πριν τον άδοξο αποκλεισμό στα πέναλτυ, στην προημιτελική φάση. «Συναισθηματικά, νιώθω πολύ φορτισμένος, απ’ αυτό που συνέβη, περισσότερο σήμερα από χθες, καθώς συνειδητοποιώ, την επόμενη μέρα, ότι όλα τελείωσαν» είπε ο Antonio Conte, χειροκροτούμενος από τους δημοσιογράφους, στη σημερινή Συνέντευξη Τύπου στην «βάση» της Ιταλίας, στο Casa Azzurri, στο Μονπελλιέ. «Αισθάνομαι πολύ άσχημα βασικά για τους παίκτες μου. Ηταν μεγάλη τιμή να τους προπονώ, μου προσέφεραν πραγματικά όλα όσα είχαν να δώσουν..» Ο σαφώς συγκινημένος Conte ευχαρίστησε και τον πρόεδρο της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Tavecchio, που του έδωσε την ευκαιρία να ζήσει την ξεχωριστή αυτή εμπειρία, να είναι ο προπονητής της Squadra Azzurra. Μάλιστα, σε μια δήλωση που προκάλεσε αίσθηση, ο Conte είπε πως «αυτό δεν είναι αντίο, είναι εις το επανιδείν»! Πριν τελειώσει ο τέως πλέον προπονητής της Ιταλίας και νυν προπονητής της Τσέλσι, ευχαρίστησε τους δημοσιογράφους των Ιταλικών ΜΜΕ για τη συνεργασία και ευχήθηκε κάθε επιτυχία στον διάδοχό του Giampiero Ventura. “Εύχομαι όλα να πάνε καλά για την Εθνική Ομάδα και για τον Ventura. Είμαι σίγουρος για την ποιότητα της δουλειάς που έχουμε κάνει και ότι η Ομοσπανδία (FIGC) βαδίζει στον σωστό δρόμο και πως θα βοηθήσει τα Ιταλικά χρώματα να πετάξουν ψηλά. Πετύχαμε κάτι σπουδαίο σ’ αυτό το EURO: όλοι μας σέβονται πλέον και αντιμετωπίσαμε στα ίσια την παγκόσμια Πρωταθλήτρια.» Δεν ξέρουμε τι θα παρουσιάσει ο Ventura στο αμέσως επόμενο διάστημα, όμως είμαστε σίγουροι ότι ο Marcello Lippi, από την θέση του τεχνικού Διευθυντή, θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να ξανακερδίσει την αίγλη της η Ποδοσφαιρική Υπερδύναμη Ιταλία. Οσο για τον Conte, ένα έχουμε να πούμε: ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ANTONIO! ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΤΙΜΗ! ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΟΥ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΠΑΓΚΟΥ!

ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ - ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ - ΜΙΑ ΨΥΧΗ! ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

Μόνο περηφάνια γι’ αυτή την υπέροχη Ιταλία! Τι κι αν αποκλειστήκαμε; Τι κι αν «έσπασε» μια παράδοση δεκαετιών κόντρα στους Γερμανούς; Η Squadra Azzurra απέδειξε σ’ αυτό το τουρνουά ότι παραμένει ΤΕΡΑΣΤΙΟ ποδοσφαιρικό μέγεθος, μια ομάδα που την φοβούνται ΟΛΟΙ, μια ομάδα που μέσα από τον δύσκολο δρόμο αποδεικνύει ότι είναι η μεγαλύτερη Ποδοσφαιρική Σχολή του κόσμου! Μετά τα δάκρυα της λύπης για τον αποκλεισμό από το EURO 2016, τα στήθη φουσκώνουν ξανά από περηφάνια γι’ αυτή την ένδοξη φανέλα, την Maglia Azzurra. Τα κεφάλια ψηλά και ετοιμαζόμαστε για το επόμενο μεγάλο ραντεβού με την Ιστορία, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Είχαμε ξαναγράψει πως όταν οι άλλοι θα κάνουν τον κύκλο τους και θα επιστρέψουν στην αφάνεια της μετριότητάς τους, η Ιταλία θα είναι παρούσα στο επόμενο Μουντιάλ, στο επόμενο EURO και στο μεθεπόμενο και σε όλα. Εμείς θα ράψουμε το 5ο αστέρι στην φανέλα! Και το 6ο! Και το 7ο! … Στον χθεσινό αγώνα με τους Γερμανούς η Ιταλία παρουσιάστηκε – όπως και σε όλα τα προηγούμενα παιγνίδια – με 3-5-2, με σφιχτοδεμένη και απροσπέλαστη άμυνα και με συνοχή και αλληλοκάλυψη όλων των γραμμών. Παρά την κατοχή της μπάλας από τους Γερμανούς, η ομάδα μας κρατούσε το 0-0 εύκολα. Στο 1ο ημίχρονο η μοναδική μεγάλη ευκαιρία ήταν για την Squadra Azzurra, στο 43’, όταν σε διπλή ευκαιρία το τελικό σουτ εξοστρακίστηκε και βγήκε κόρνερ. Στο 2ο ημίχρονο το μοτίβο του αγώνα δεν άλλαξε. Κρατούσαμε εύκολα τις – ακίνδυνες – επιθέσεις των Γερμανών και όλα έδειχναν ότι το ματς θα κρινόταν στην μία φάση… Στο 65’ οι Γερμανοί κατάφεραν και άνοιξαν το σκορ, σε μια φάση όμως που έπρεπε να μην είχε εξελιχθεί, αφού η μπάλα είχε περάσει την πλάγια γραμμή και έπρεπε να είχε υποδειχθεί πλάγιο άουτ υπέρ μας, σε μια φάση που η τηλεόραση δεν έδειξε σε replay και κανένα ΜΜΕ δεν ανέφερε καν! Παρά το ψυχολογικό σοκ, οι παίκτες μας βρήκαν το κουράγιο και στάθηκα όρθιοι και τελικά ισοφάρισαν στο 73’, με πέναλτυ του Bonucci (το 1ο στην καριέρα του!) Το υπόλοιπο της κανονικής διάρκειας του αγώνα καθώς και η παράταση δεν είχαν να δείξουν κάτι διαφορετικό (εκτός από ένα επικίνδυνο σουτ του Insigne από πλάγια θέση που απέκρουσε δύσκολα ο Νόιερ. Για να αποκλειστεί η Ιταλία χρειάστηκε να εκτελεστούν 18 πέναλτυ! Σε μια ψυχοφθόρα διαδικασία, που οι άστοχες εκτελέσεις ήταν πολλές και το πλεονέκτημα πηγαινοερχόταν από την μια ομάδα στην άλλη (λες και καμία δεν ήθελε να προκριθεί…), ο Darmian αστόχησε στο καθοριστικό τελευταίο πέναλτυ και οι Azzurri αποκλείστηκαν από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Ενας αποκλεισμός που κόστισε σε όλους: παίκτες, τεχνικό επιτελείο, φιλάθλους. Όμως κρατάμε ψηλά το κεφάλι και συνεχίζουμε… Ο προπονητής Antonio Conte δήλωσε περήφανος για τους παίκτες του. Καθώς αυτό ήταν το τελευταίο του παιγνίδι στον πάγκο της Ιταλίας, αφού ξεκινά το συμβόλαιό του με την Τσέλσι, αποχαιρέτισε την Squadra Azzurra λέγοντας πως αυτό δεν είναι αντίο αλλά «εις το επανιδείν»!

Γυρίζουμε σελίδα λοιπόν. Ξεκινά η εποχή του Giampiero Ventura στον πάγκο και του Marcello Lippi ως Τεχνικού Διευθυντή. FORZA AZZURRI! SEMPRE ORGOGLIOSI!

ΙΤΑΛΙΑ - Γερμανία: Πελατειακή σχέση...

Η ποδοσφαιρική κόντρα Ιταλίας – Γερμανίας, σε επίπεδο Εθνικών Ομάδων, είναι μια κόντρα με μακρά ιστορία. Η Ιταλία και η Γερμανία είναι οι δύο πιο πετυχημένες Εθνικές ομάδες της Ευρώπης, κατέχοντας συνολικά 8 Παγκόσμιους Τίτλους (4 έκαστη) και έχουν δώσει το παρόν σε 14 συνολικά τελικούς παγκοσμίων Κυπέλλων, περισσότερες φορές απ’ όλες μαζί τις λοιπές Ευρωπαϊκές Εθνικές Ομάδες. Η Ιταλία και η Γερμανία έχουν αναμετρηθεί 5 φορές σε Μουντιάλ, με τις περισσότερους απ’ αυτές τις αναμετρήσεις να έχουν κατοχυρωθεί στη συλλογική συνείδηση στους καλύτερους ποδοσφαιρικούς αγώνες που διεξήχθησαν ποτέ. Χαρακτηριστικός είναι ο αγώνας των δύο ομάδων στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1970 στο Μεξικό, στον οποίον η Ιταλία κέρδισε με 4-3 στην παράταση. Ο αγώνας αυτός έχει χαρακτηριστεί ως ο «Αγώνας του Αιώνα» και μάλιστα στην είσοδο του Σταδίου Αζτέκα, στην Πόλη του Μεξικού, έχει τοποθετηθεί σχετική αναμνηστική πινακίδα!

Αλησμόνητος επίσης έχει μείνει ο τελικός του Μουντιάλ 1982 στη Μαδρίτη, τον οποίον η Ιταλία κέρδισε με 3-1, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο για 3η φορά.

Ο ημιτελικός του Μουντιάλ 2006 της Γερμανίας, βρήκε τους γηπεδούχους Γερμανούς να χάνουν με 2-0 από μια καταπληκτική Ιταλία, η οποία πέρασε στον τελικό του Βερολίνου, όπου κατέκτησε το 4ο της Παγκόσμιο Τίτλο, απέναντι στους Γάλλους.

Ακόμα μια αλησμόνητη νίκη της Squadra Azzurra είναι η νίκη με 2-1 στο προηγούμενο EURO 2012, με δύο εκπληκτικά τέρματα του Mario Balotelli!

Συνολικά οι δύο ομάδες έχουν αναμετρηθεί 33 φορές και η Ιταλία έχει σημειώσει 15 νίκες , έναντι μόλις 8 των Γερμανών, ενώ 10 αγώνες έληξαν ισόπαλοι. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε επίσημη διοργάνωση, η Γερμανία δεν έχει νικήσει ΠΟΤΕ τους Ιταλούς!!! Και οι 8 νίκες των Γερμανών έχουν σημειωθεί σε φιλικούς αγώνες… Η παράδοση λοιπόν είναι συντριπτικά υπέρ της Squadra Azzurra, ενόψει του αυριανού μεγάλου προημιτελικού του EURO 2016. Ας ευχηθούμε η παράδοση να διατηρηθεί και οι Azzurri να κάνουν ακόμα ένα – το πιο δύσκολο ίσως – βήμα προς τον Ευρωπαϊκό Τίτλο…

FORZA ITALIA!

Τραυματίας ο De Rossi. Δεν παίζει με την Γερμανία!

Η ατυχία χτύπησε την Squadra Azzurra! Ο μέσος των Azzurri, Daniele De Rossi, αναμένεται να απουσιάσει από την κρίσιμη αναμέτρηση του ερχόμενου Σαββάτου με τους Γερμανούς, εξαιτίας τραυματισμού στον μηρό. Η απουσία του είναι ένα μεγάλο πλήγμα για τους Azzurri, αφού ο De Rossi αποτελεί κομβικό παίκτη στη διάταξη της ομάδας και ο Antonio Conte υπολόγιζε σ’ αυτόν. Εξ’ άλλου, η μέχρι τώρα εμφανίσεις του στο EURO πιστοποίησαν την περίοδο μεγάλης φόρμας του. Ο 32χρονος μέσος υποφέρει από ένα σοβαρό χτύπημα στον δεξιό μηρό, σύμφωνα με τον γιατρό της Ομάδας, Enrico Castellacci. Η απουσία του από τον μεθαυριανό αγώνα είναι βέβαιη, μένει να διαπιστωθεί αν θα καταφέρει να δώσει το παρόν στους επόμενους αγώνες, αν η Ιταλία προκριθεί. “Ο Daniele κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν. Όμως είμαστε προβληματισμένοι από τη σοβαρότητα του τραυματισμού και τον περιορισμένο χρόνο που διαθέτουμε” δήλωσε ο Dr. Castellacci. Η απουσία του De Rossi αναμένεται να επιφέρει αλλαγές στα σχέδια του Conte. Ο Marco Parolo θα μπορούσε να πάρει τη θέση του De Rossi στο κέντρο της μεσαίας γραμμής, περιστοιχιζόμενος από τους Stefano Sturaro και Emanuele Giaccherini. Ο Thiago Motta ο οποίος αποτελεί την πρώτη επιλογή για αντικαταστάτη του De Rossi θα απουσιάσει λόγω 2ης κίτρινης κάρτας. Εναλλακτικά, ο Conte σκέφτεται να τοποθετήσει τον Alessandro Florenzi στη θέση του Sturaro και να βάλει τον Matteo Darmian στην δεξιά πτέρυγα. Μια άλλη σκέψη είναι να προχωρήσει σε μια ριζοσπαστική αλλαγή διάταξης, αλλάζοντας το σύστημα από 3-5-2 σε 4-4-2. Αυτή η εκδοχή θα έφερνε την τοποθέτηση του Andrea Barzagli σε θέση δεξιού μπακ, θα τοποθετούσε τον Mattia De Sciglio αριστερό μπακ (οι Bonucci και Chiellini παραμένουν σταθεροί στο κέντρο της άμυνας), και θα διαμόρφωνε μια μεσαία γραμμή από τους Parolo και Sturaro στο κέντρο, με τους Florenzi και Giaccherini στις πτέρυγες. Θα επανέλθουμε με νεώτερες πληροφορίες από την προετοιμασία των Azzurri

ΣΕΛΙΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: ΙΤΑΛΙΑ - Ολλανδία, ημιτελικός EURO 2000

Η 29η Ιουνίου είναι μια ιστορική ημερομηνία για τους Azzurri. Οι αναμνήσεις αυτής της αξέχαστης νύχτας παραμένουν ισχυρές σ’ όλους τους φίλους της Ιταλίας. Εχοντας παίξει θεματικό ποδόσφαιρο σ’ όλη την φάση των ομίλων και στα προημιτελικά του EURO 2000, οι Azzurri του Dino Zoff αντιμετώπισαν την διοργανώτρια Ολλανδία για μια θέση στον τελικό. Το Amsterdam Arenaείχε κατακλυστεί από «πορτοκαλί», καθώς οι οπαδοί των Oranje ονειρεύονταν την επανάληψη της επιτυχίας του 1988. Ο προπονητής της Squadra Azzurra Dino Zoff, είχε επιλέξει να συμπεριλάβει τον Del Piero στην αρχική ενδεκάδα, τοποθετώντας τον στην κορυφή της επίθεσης, δίπλα στον Inzaghi, ο οποίος είχε σκοράρει εναντίον των Ρουμάνων στον προημιτελικό.

Στον ημιτελικό, η ομάδα του Ράικαρντ πήρε τα ηνία του αγώνα, από την αρχή. Οι Azzurri αγωνίζονταν να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις των γηπεδούχων. Οι Ολλανδοί είχαν την 1η μεγάλη ευκαιρία τους στο 14ο λεπτό, όταν το σουτ του Μπέργκαμπ βρήκε το δοκάρι Στο 34’ οι Ιταλοί δέχθηκαν ένα τεράστιο πλήγμα, όταν ο Zambrotta αποβλήθηκε με 2η κίτρινη κάρτα, αφήνοντας την ομάδα με 10 παίκτες.Tέσσερα λεπτά αργότερα οι Ολλανδοί κέρδισαν πέναλτυ… Ο Φρανκ Ντε Μπουρ, σπεσιαλίστας στην εκτέλεση από την άσπρη βούλα, ανέλαβε την ευθύνη για το πάναλτυ, όμως ο Ιταλός τερματοφύλακας Francesco Toldo απέκρουσε περίφημα, διατηρώντας το μηδέν για την άμυνα της Ιταλίας. Η μορφή του αγώνα δεν άλλαξε ούτε στο 2ο ημίχρονο, με την Ολλαβνδία – που υπερτερούσε σε αριθμό παικτών – να πιέζει για το άνοιγμα του σκορ. Κι άλλο πέναλτυ δόθηκε στην Ολλανδία, στο 62’, με τον Κλάιφερτ να αναλαμβάνει αυτή τη φορά την εκτέλεση! To σουτ του Ολλανδού χτύπησε στο δοκάρι! Το τέρμα των Azzurri έμοιαζε στοιχειωμένο για τους Oranje, οι οποίοι είχαν αρχίσει να χάνουν την ψυχραιμία τους. Ο Zoff από την άλλη πλευρά έκανε δύο αλλαγές, ρίχνοντας στη μάχη τον Delvecchio και τον Totti. Οι δυό τους συνεργάστηκαν περίφημα και δημιούργησαν μια εκπληκτική ευκαιρία, στο τέλος του αγώνα, η οποία όμως χάθηκε… Το ματς μπήκε στην παράταση, όπου ίσχυε ακόμα ο «καταραμένος» κανόνας του «Χρυσού Γκολ». Οποιος σκοράριζε, κέρδιζε. Οι Azzurri είχαν την καλύτερη ευκαιρία με τον Delvecchio αλλά ο Βαν ντερ Σαρ πραγματοποίησε μια εκπληκτική απόκρουση! Η ομάδα μας αγωνιζόταν με πάθος και υπομονή απέναντι στις επιθέσεις των Ολλανδών και κατάφερε να σταθεί όρθια και να οδηγήσει το ματς στα πέναλτυ. Η διαδικασία των πέναλτυ είχε μετατραπεί σε κάτι σαν «κατάρα» για τους Ιταλούς: Οι Azzurri είχαν χάσει κάθε διαδικασία πέναλτυ, ξεκινώντας από το EURO 1980και συνεχίζοντας στα Παγκόσμια Κύπελλα 1990, 1994 και 1998! Οι κακές παραδόσεις όμως κάποτε σπάνε. Ετσι, η παράδοση αυτή έσπασε απέναντι στους Ολλανδούς! Εχοντας χάσει ήδη δύο πέναλτυ στην κανονική διάρκεια του αγώνα, οι γηπεδούχοι έχασαν άλλα δύο με τους Φρανκ Ντε Μπουρ και Γιααπ Σταμ. Αντιθέτως, οι Azzurri σκόραραν από την βούλα με τους Di Biaggio (ο οποίος ξόρκισε την απώλεια του πέναλτυ απέναντι στους Γάλλους το 1998), Pessotto και Totti!

Η πρόσκαιρη μόνο απογοήτευση για το χαμένο πέναλτυ του Maldini έδωσε τη θέση της σε ξέφρενους πανηγυρισμούς μετά την ηρωική απόκρουση του Toldo στο πέναλτυ του Μπόσβελτ! Ηταν μια σκληρά κατακτημένη πρόκριση, μια επιτυχία που έγραψε Ιστορία!

ΙΤΑΛΙΑ - Ισπανια 2-0 Photostory

 

Εθνικός Υμνος Ιταλίας

 

 

 ΠΑΘΟΣ!

Η αρχική ενδεκάδα

Πίσω: Chiellini - Pellé - Barzagli - De Rossi - Bonucci - Buffon

Εμπρός: Florenzi - Parolo - Giaccherini - Eder - De Sciglio

Tifosi!

Απροσπέλαστος Chiellini!

Ασταμάτητος ο Eder!

Οργανωτής! Ηρεμούσε τον ρυθμό, οργάνωνε άμυνα και επίθεση! ΑΨΟΓΟΣ De Rossi!

Ο Ντε Χεα πιάνει την φοβερή κεφαλιά του Pellé στο 8'!

Chiellini και 1-0 στο 33'!

Το "ανάποδο ψαλίδι" του Giaccherini που σφυρίχθηκε φάουλ - κακώς!

Το "ανάποδο ψαλίδι" του Giaccherini από άλλη οπτική γωνία. Κανένα φάουλ...

Pellé και 2-0 !

ANTONIO CONTE: Il Maestro!

Cuore Azzurro!

ΙΤΑΛΙΑ - Ισπανία: Η εικόνα του αγώνα χωρίς περιττές περιγραφές! χεχε

Να 'χα χίλια μάτια να βλέπω αυτή την Squadra Azzurra!

FORZA ITALIA!

ΙΤΑΛΙΑ - Ισπανία: ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ και ΕΚΔΙΚΗΣΗ: 2-0

Μετά τον τραυματικό (όσο και περίεργο…) τελικό του προηγούμενο EURO και την ήττα από την Ισπανία, είχαμε γράψει: «… μετά την χθεσινή ήττα από τους Ισπανούς και αφού τα πρώτα δάκρυα λύπης στέγνωσαν και η απογοήτευση καταλάγιασε, ένα συναίσθημα άρχισε να κυριαρχεί: της περηφάνιας!

Είμαστε περήφανοι που υποστηρίζουμε αυτή την ομάδα!

Είμαστε περήφανοι που ζούμε τα συναισθήματα που μόνο αυτή η ομάδα μπορεί να μας χαρίσει!

Είμαστε περήφανοι κάθε φορά που βλέπουμε την «γαλάζια φανέλα» να εμφανίζεται στο γήπεδο!

Και μια βεβαιότητα άρχισε να ξαναγεννιέται:

Εμείς θα ξαναζήσουμε στιγμές θριάμβων!

Εμείς θα ξανασηκώσουμε Παγκόσμιο Κύπελλο!

Εμείς θα ράψουμε και 5^ο και 6^ο αστέρι στην φανέλα!

Είναι σίγουρο! Διότι η Ιταλία δεν είναι διάττον αστέρας στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Είναι η μεγαλύτερη Ευρωπαϊκή και – ίσως– παγκόσμια δύναμη!

 Εμείς το ξέρουμε πως και στο επόμενο Μουντιάλ πάλι εκεί θα είμαστε. Και στο επόμενο EURO. Και στο μεθεπόμενο… και σε όλα!

Εμείς δεν πρόκειται να σβήσουμε ποτέ, όπως μερικοί άλλοι που μετά την 3ετία, 4ετία, 5ετία τους ξαναγύρισαν στη φυσική τους θέση: στην ομίχλη της μετριότητας και της ανυπαρξίας…

Η δοξασμένη Εθνική Ιταλίας θα είναι πάντα παρούσα, στο υψηλότερο επίπεδο, για έναν και μόνο λόγο: Γιατί αυτό είναι το DNA της!...»

 

Δεν ήταν προφητικές αυτές οι φράσεις, είναι το απαύγασμα της απόλυτης επίγνωσης του βάρους του ονόματος ΙΤΑΛΙΑ και της γαλάζιας φανέλας!

Είναι η αποκατάσταση της φυσιολογικής «τάξης πραγμάτων» στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Οσο κι αν ακούγεται βαρύγδουπο αυτό, δεν είναι παρά η απόλυτη και ξεκάθαρη αλήθεια.

Η Ιταλία αποκαθήλωσε την δις κάτοχο του Ευρωπαϊκού Τίτλου και μια φορά του Παγκόσμιου Τίτλου Ισπανία, η οποία έζησε τον μύθο της την τελευταία 8ετία. Όμως όλοι οι μύθοι, όπως και τα παραμύθια, δεν έχουν σχέση με την πραγματική ζωή. Μοιραία φτάνουν στο τέλος. Ούτε η Ισπανία θα αποκτήσει ποτέ την «φανέλα» και την ιστορία της Ιταλίας.

Μόνο να αναφέρουμε ότι πριν το 2008 οι Ισπανοί είχαν 74 (!!!) χρόνια να κερδίσουν την Squadra Azzurra! Την τελευταία 8ετία κατάφεραν να καλύψουν το χαμένο έδαφος και είχαν φτάσει τις 10 νίκες (όσες και οι Ιταλοί). Μέχρι τώρα… Γιατί πλέον η ζυγαριά της Ιστορίας έγειρε ξανά υπέρ της Ιταλίας!

 

Ετσι, στον αγώνα των «16» του EURO 2016 με τους Ισπανούς, η Squadra Azzurra κατέβηκε ως το αουτσάιντερ απέναντι στους πολυδιαφημισμένους Ισπανούς. Όμως στο γήπεδο, εκεί που τελικά οι μάσκες πέφτουν και οι πραγματικές αξίες επιβραβεύονται, το αουτσάιντερ έπαιξε το «φαβορί» σαν τη γάτα με το ποντίκι.

Η ομάδα μας, άριστα στημένη και απόλυτα «διαβασμένη» κυριάρχησε από το 1^ο λεπτό, χωρίς υπερβολή. Απέναντι στους σαστισμένους Ιβηρες, που δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν τη συμφορά που τους βρήκε, οι Azzurri έπαιξαν το ΤΕΛΕΙΟ ποδόσφαιρο, πάτησαν τους αντιπάλους τους και άρχισαν να σφυροκοπούν ασταμάτητα την εστία του Ντε Χέα. Τι να πρωτοαναφέρουμε? Θα τα διαβάσετε σε άλλα sites, καθαρά ενημερωτικά: Την κεφαλιά του Pellé? Το γυριστό σουτ του Giaccherini? Το φάουλ του De Sciglio? Τι?

Ο Ντε Χέα αποδεικνυόταν «άγιος» για την ομάδα του Ντελ Μπόσκε, η οποία πελαγοδρομούσε και σαστισμένη παρακολουθούσε τους Ιταλούς «να την χτυπάνε κάτω σαν χταπόδι»!

Όμως, όλα τα θαύματα κρατούν λίγο, έτσι και στο 33^ο λεπτό ο Ντε Χέα δεν κατάφερε να συγκρατήσει την μπάλα από την βολίδα – φάουλ του Eder και στο «ριμπάουντ» ο μέγιστος Chiellini έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα! 1-0, το οποίο φάνταζε μαγική εικόνα, με βάση την παρουσία των δύο ομάδων! 1-0 αντί για τουλάχιστον 3-0!

 

 

Και αν ο Giaccherini δεν έχανε ακόμα μια τεράστια ευκαιρία στο τέλος του ημιχρόνου, η σεμνή τελετή θα είχε «λάβει τέλος» από το 1^ο ημίχρονο…

Στο 2^ο ημίχρονο η άριστα στημένη Ιταλία του ΜΑΕΣΤΡΟΥ Antonio Conte μπήκε πιο δυνατά πάλι, έχασε μια δυο καλές ευκαιρίες και στη συνέχεια έδωσε «μέτρα» στην Ισπανία, οι επιθέσεις της οποίας όμως τσακίζονταν πάνω στο απροσπέλαστο τείχος της ΑΡΙΣΤΗΣ Ιταλικής άμυνας.

 

Σε κανένα σημείο ΚΑΙ του 2^ου ημιχρόνου η Ισπανία δεν φάνηκε ικανή να απειλήσει– πόσο μάλλον να κάνει την ανατροπή… - και απλά διατήρησε μια ανούσια κατοχή μπάλας. Η μεγάλη ευκαιρία ήταν ξανά για την ομάδα μας, όταν ο Eder έφυγε στο τετ-α-τετ, αφήνοντας τον δύστυχο Ισπανό αμυντικό να τρέχει λαχανιασμένος να τον προλάβει και έστειλε το πλασέ του πάνω στην κοιλιά του Ντε Χέα!

Ο,τι όμως δεν έγινε εκεί, έγινε στο τελευταίο λεπτό, όταν σε μια υποδειγματική αντεπίθεση της Squadra Azzurra ο Pellé ξέσκισε τα δίχτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Ισπανού πορτιέρο με ένα ασύλληπτο βολ πλανέ!

 

2-0 και η Ομαδάρα μας στους προημιτελικούς, με αντίπαλο την Γερμανία! Αλλά γι’ αυτό το ματς θα μιλήσουμε τις επόμενες ημέρες…

 

Σήμερα έγιναν ξεκάθαρα 3 πράγματα, ακόμα και στον πιο αδαή, ακόμα και στον πιο εμπαθή αντίπαλο της Ιταλίας:

1. Ο κύκλος της πολυδιαφημισμένης Ισπανίας, της ομάδας – κομπιούτερ κλπ. κλπ. ΕΚΛΕΙΣΕ. ΟΡΙΣΤΙΚΑ.

2. Η Ιταλία είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΜΕΓΕΘΟΣ, τόσο που καμία ισπανική παρένθεση δεν μπορεί να την ακυρώσει.

3. Την Ιταλία να μην την υποτιμάς ΠΟΤΕ! Την Ιταλία.

 

Πάμε λοιπόν τώρα στους «8» και μετά πάμε να πάρουμε την κούπα!

 

FORZA AZZURRA!